| |
|
|
|
| |
กลุ่มงานวิชาการ |
|
|
| |
|
|
| |
|
ชื่อสามัญ : ใบไม้สีทอง
ชื่ออื่น : ย่านดาโอ๊ะ (นราธิวาส)
ชื่อพฤกษศาสตร์ : Bauhinia aureifolia K. & S.S.Larsen
ชื่อวงศ์ : Leguminosae-Caesalpinioideae |
|
| |
|
|
|
ลักษณะทั่วไป |
|
| |
|
|
|
ไม้เถาเนื้อแข็งขนาดใหญ่ มีมือเกาะม้วนงอ เลื้อยขึ้นไปปกคลุมตามเรือนยอดของไม้ใหญ่ |
|
|
| |
|
|
|
ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับ รูปเกือบกลม ปลายใบหยักเว้าเป็นแฉกลึก ๒ แฉก โคนใบเว้าหยักคล้ายรูปหัวใจ ใบอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง หรือขนสีทองแดงเป็นมันคล้ายเส้นไหมปกคลุมหนาแน่น
ดอกมีกลิ่นหอม ออกบนช่อแตกแขนงสั้นๆ ตามปลายกิ่ง กลีบดอก ๕ กลีบ รูปใบพาย สีขาวแล้วเปลี่ยนเป็นสีนวล
ผล เป็นฝักแบนยาวคล้ายดาบ เมื่อแก่จะแตกออก มี ๖-๘ เมล็ด
|
|
|
| |
|
|
|
|
เขตการกระจายพันธุ์และถิ่นกำเนิด |
|
| |
|
|
|
พบเฉพาะในเขตจังหวัดปัตตานี นราธิวาส และยะลา ขึ้นตามที่โล่งริมลำธารในป่าดิบชื้น อุทยานแห่งชาติน้ำตกบาโจ และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าฮาลา-บาลา ระดับความสูง ๕๐-๒๐๐ เมตร ออกดอกและผลเดือนสิงหาคม-ธันวาคม |
|
|
| |
|
|
|
|
สถานภาพ
|
|
| |
|
|
|
พืชถิ่นเดียว และพืชหายากในสถาพธรรมชาติ ปัจจุบันนำมาขยายพันธุ์และปลูกเป็นไม้ประดับบ้าง แต่ยังไม่แพร่หลาย
|
|
|
| |
|
|
|
|
ที่มา |
|
| |
|
|
กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. ๒๕๔๘. พืชถิ่นเดียวและพืชหายากของประเทศไทย. โรงพิมพ์การศาสนา, กรุงเทพฯ.
เต็ม สมิตินันท์. ๒๕๔๔. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย. บริษัทประชาชน จำกัด. |
|
|
| |
|
|
|